میراث‌فرهنگی با‌توجه‌به شرایط این کوچه، همه تلاش خود را به کار بسته است تا با ثبت‌ملی کردن یا واجد ارزش اعلام کردن بنا‌های درخورتوجه و ارزشمند کوچه، گامی اساسی در جهت حفظ هویت آنها بردارد.
پس از نوغان و سراب، سرشور از قدیمیترین محلات مشهد است که پیش از سال ۱۳۰۰خورشیدی به بافت شهری پیوسته است. بیشتر ساکنان محله سرشور از گذشته تا کنون شغل بازاری داشتند. این محله پس از سراب، اعیان‌نشین‌ترین محله‌شهر بوده است. راسته بازار اصلی مشهد از این محله شروع و به محله‌نوغان ختم می‌شده است.
کوچه استاد‌طاهایی در نخستین سال‌های ایجاد، یکی از مهم‌ترین مراکز درمانی شهر بوده و با‌توجه‌به عمر صدساله‌اش، با اسامی مختلفی در بین مردم شناخته می‌شده است.
حاجی مهرعلی ۴۰ سالی می‌شود که می‌دوزد و سوزن می‌زند، نخ می‌کند و دوباره سوزن می‌زند، دوخت‌ودوز کفش‌هایی که شاید چند سالی است با صاحب خود همراهند.
آقاابوالفضل می‌گوید: قدمت خانه‌‌مان که ملک پدری‌ام است، به بیش از صد‌سال می‌رسد؛ در حیاط خانه یک آب‌انبار داشتیم که آن زمان‌ها، آب لوله‌کشی که قطع می‌شد، همسایه‌ها از آب‌انبار ما آب برمی‌داشتند.
حاج‌ناصر کفایی، مدتی شبیه پیک موتوری، برای حفاظت از اطلاعات، پیام‌های سری فرماندهان را در جنگ تحمیلی جا‌به‌جا می‌کرد. می‌گوید: حتی وقتی از اصطلاحات خاص استفاده می‌کردیم، دشمن متوجه حرف‌هایمان می‌شد.
در‌میان مردم، مسجد خردو هنوز به همان نام قدیمی «سه‌در» شناخته می‌شود. اما در سال‌های اخیر به نام «صاحب‌الامر» مزین شد. با اینکه سال‌ها از ساخت این مسجد می‌گذرد، بنای آن همچنان بدون تغییر باقی مانده است.
کوچه سرشور ۲۴ در طول تاریخ با اسامی مختلفی شناخته شده است، اما بین مردم هنوز به چهنو معروف است. برخی روایات، دلیل این نام را منبع آب آن دوران، یعنی حوض آبی می‌دانند که در میانه‌های کوچه قرار داشت.